FC Dordrecht heeft een geweldig seizoen achter de rug, maar wist jammer genoeg in de play-offs, die altijd volledig onvoorspelbare nacompetitie, de eredivisie niet te bereiken. Of dat eigenlijk maar het beste is omdat de club nog niet aan eredivisie voetbal toe is, is een kwestie van opvatting. Voor de spelers en de staf lijkt het me een teleurstelling al mogen ze trots zijn op wat er dit seizoen is neergezet. Zelf ben ik nogal gehecht aan de vrijdagavond, maar vind ik maandagavond geen avond voor voetbal. Ik wil niet zeggen dat ik voetballen op die dag een verschrikking vind, maar ik hoop dat FC Dordrecht in het komende seizoen die avond zoveel mogelijk niet hoeft te spelen.
Hoewel ik, zoals al vele jaren, ook dit seizoen een seizoenkaart had, ben ik maar mondjesmaat op de gezellige noordtribune verschenen. Dat had te maken met mijn rugproblemen. Daardoor kan ik maar korte tijd zonder pijn staan en hoewel er op noord fraaie, nieuwe stoeltjes zijn geplaatst (de verbetering van het stadion gaat gestadig door) is het eigenlijk een tribune waar je staat. Zittend zie ik dan niet veel, want, eigenwijs als ik ben, wil ik zitten in de buurt van mijn voetbalvrienden, niet ergens hogerop achterin.
Enkele vrienden vertelden mij dat ze, om redenen die er hier niet toe doen, komend seizoen gaan verhuizen naar oost. Hoewel ik het jammer vind noord vaarwel te zeggen, verhuis ik mee. Een vaste zitplaats en geen mensen die voor je neus staan is beter voor mijn rug en je kunt het spel ook beter volgen. Als het net zo’n seizoen wordt als we achter de rug hebben, dan is die verhuizing, die wel iets kost, de moeite dubbel en dwars waard. Ik kijk uit naar de nieuwe competitie, met een nieuwe oefenmeester, een deels nieuwe selectie uiteraard, en hopelijk met de vaardige geest die in het afgelopen jaar over onze Dordtse trots is gekomen!
Foto: Kees Klok
